De proefrit naar Roemenië.

 Op zaterdag 26 maart moest het Nederlands elftal een kwalificatie wedstrijd spelen in Boekarest. Dit was een mooie aanleiding om een reisje naar Roemenië te plannen om de uitrusting van de jeeps en de tenten te testen. Dit betekende wel dat het weekend daarvoor alles klaar moest zijn. We konden het reisje niet meer afzeggen, want onze zus Gea zou ook mee gaan en we wilden haar de vakantie natuurlijk niet door de neus boren. Het werd toch nog krap, op de  zaterdagavond werd de motor van Herman's Jeep voor het eerst gestart. Gelukkig liep hij in één keer goed. Toen de achterremmen nog even ontluchten en de frames voor de tenten afmaken. Diep in de nacht reden we de jeeps de schuur uit. We zouden zondagmorgen vroeg vertrekken, maar dat ging niet lukken. We moesten de tenten ook nog monteren. Het werd dus eerst uitslapen en toen de tenten nog monteren. Uiteindelijk zijn we op zondagmiddag rond half drie vertrokken.

Toen we in de avond een keer stopten voor een kopje koffie lag er na een poosje een grote plas koelvloeistof onder mijn Jeep. De radiateur, die ik al niet zo erg meer vertrouwde was flink gaan lekken. Ik had thuis al een nieuwe liggen, maar door de drukke dagen voor de reis was ik er niet meer aan toe gekomen om die nog te monteren. Gelukkig was het met een potje "stop lek" en regelmatig bijvullen nog redelijk te doen. De soldeer brander is de hele reis in de gereedschapkist gebleven. 

We hebben toen nog een paar uurtjes op de Duitse autobahn gereden en zijn toen een parkeerplaats op gegaan om te gaan slapen. de tenten moesten dus de eerste keer direct in het donker opgezet worden. Gelukkig is het uitklappen van de tenten heel eenvoudig, zodat dit geen problemen opleverde.

Na een lekker maal in het wegrestaurant, een koude nacht (als je buiten de slaapzak kwam) en een lekker ontbijtje in de zon. Zijn we nog doorgereden op de snelweg tot Würzburg. Daar kun je op de snelweg nog een keer gas tanken. Daarna zijn we binnendoor gaan rijden richting Tsjechië. De grens leverde geen problemen op In Tsjechië reden we wat hoger en lag er nog veel sneeuw.  

Zoals de sneeuw al doet vermoeden werd het 'sAvonds al snel erg koud. Een camping met een warm restaurant die open was konden we niet vinden, dus we hebben maar besloten om een overdekte slaapplaats te zoeken. In het dorpje Plana vonden we een zeer luxe pension voor een zeer aantrekkelijke prijs. (30 euro). Hier hebben we een hele gezellige avond en een lekkere warme nacht gehad.

De volgende dag weer een prachtige route gereden door Tsjechië. Het was prachtig zonnig weer, zodat we heerlijk konden genieten van het uit de winterslaap ontwakende landschap. Het was wel koud buiten, maar met onze dichte Jeeps hadden we daar geen last van. Mijn zelfgemaakte dak en deuren hielden de kou ook goed tegen en de rammeltjes had ik er inmiddels met hier en daar een rubbertje plakken aardig uit. Toen het al vroeg in de avond al weer donker werd kwamen we bij een camping waar we afgelopen zomer ook gestaan hadden. We hadden verwacht dat die wel open zou zijn, maar dat viel dus tegen. In het donker maar weer een pensionnetje gezocht en gevonden. Iets minder luxe als de vorige avond, maar wel lekker warm en met prima bedden en een mooie afgesloten parkeerplaats voor de Jeeps en zelfs nog goedkoper als de vorige nacht.

Binnendoor rijden is natuurlijk prachtig, maar het schiet natuurlijk niet erg op. Omdat we toch nog een flinke afstand moesten overbruggen naar de Hongaars Roemeense grens, waar we nog een paar andere voetbalsupporters zouden ontmoeten, hebben we besloten om Slowakije maar over de snelweg te overbruggen. Ook de eerste paar honderd kilometer in Hongarije hebben we nog snelweg gereden, maar na Budapest houdt de snelweg op en konden we weer binnendoor gaan rijden. Het liep allemaal heel vlot, zodat we dachten voor donker op onze bestemming te zijn. dat lukte toch niet helemaal, want door een uitgebreide winkelpauze en omdat we de camping niet direct konden vinden moesten we toch de tentjes weer in het donker opzetten. 'sAvonds hebben we lekker gegeten en wat gedronken in het stadje en om een uur of negen werden we gebeld dat de de anderen ook aangekomen waren. Eenmaal terug op de camping hebben we in de gemeenschapsruimte met onze broer Jacob en zijn vrouw Marjan, die net aangekomen waren, de heenreis besproken en de planning voor de volgende dagen gemaakt. Hun campertje (in aanbouw) had het prima gedaan, maar ze waren wel aan een goede nacht slaap toe, want ze hadden twee lange dagen gereden om zover te komen. de volgende morgen scheen de zon weer, zodat we weer een mooie dag voor de boeg hadden.     

De Roemeense grens is tegenwoordig ook geen probleem meer, dus we konden lekker op tijd Roemenië in rijden. De wegen zijn echter nog niet allemaal op westers peil. De eerste paar honderd kilometer was meer gat als asfalt, voor onze jeeps met grote banden is dat niet zo'n probleem, maar de wielen en de ophanging van het campertje hadden hadden soms wat meer moeite. Gelukkig is alles heel gebleven en de wegen werden later beter. We waren op weg naar Bran, waar het kasteel staat, waar volgens de legende graaf Dracula heeft gewoond. Er is daar een camping die open zou zijn, maar dat was dus niet het geval. Het was inmiddels toch weer donker toen we aankwamen, maar een pension was ook daar weer makkelijk te vinden. Het restaurant was ook nog open, dus we konden lekker warm eten drinken en slapen. De volgende morgen naar het kasteel gewandeld en het kleine, maar heel sfeervolle kasteeltje bezichtigd. daarna Gingen Jacob en Marjan rechtstreeks naar Boekarest en wij zouden een toeristische route rijden. 

De landschappen waren schitterend, maar de tijd ging snel. Na een uitgebreide picknick merkten we al snel dat we niet zoveel tijd meer hadden voordat het donker zou worden. We gingen toen dus toch maar de rechtstreekse route naar Boekarest rijden. We konden dan nog net voor het donker aankomen. Het liep echter anders. Opeens had Herman zijn Jeep bijna geen remmen meer. In het heuvelachtige land is dat toch wel erg vervelend, dus toch eerst maar even kijken wat er aan de hand was. Het bleek dat de rechter wielremcilinder lek was. Ik had die wel bij me in de reserve voorraad, maar je bent toch gauw een paar uurtjes bezig met het vervangen. Het was dus toch weer donker toen we op de camping in Boekarest aankwamen   

 

De volgende morgen was de dag van de wedstrijd. Het was heerlijk weer dus in de morgen eerst heerlijk van het zonnetje zitten genieten en eerst nog boodschappen gedaan. het bleek goed mogelijk om de tent snel even in te klappen om naar de winkel te rijden.

Na de lunch zijn we met het openbaar vervoer naar het centrum van Boekarest gegaan. we hadden op de camping een buskaartje gekocht, alleen hadden we de gebruiksaanwijzing niet mee gekregen. Het bleek dat je het kaartje in de bus nog af moet stempelen. dat hadden we dus niet gedaan en dat leverde ons bij een controle op zwartrijden een boete op van 10 euro per persoon. Voor dat bedrag mochten we dan wel verder de hele dag van het openbaar vervoer gebruik maken. Dat kwam later weer van pas, want toen we in het centrum waren bleek dat Herman de voetbalkaartjes op de camping had laten liggen. We konden dus weer met de bus terug om de kaartjes op te halen. Toen we weer terug waren in de stad hebben we wat gegeten en zijn we maar weer met het openbaar vervoer naar het stadion gegaan. het was een ingewikkelde route met veel overstappen, maar met behulp van de Roemenen kwamen we er toch.

De wedstrijd verliep goed, "we" wonnen met 2 - 0. Zodat we met een goed humeur weer teruggingen naar de camping. Het bleek dat het te laat was voor de bussen, zodat we een Taxi moesten nemen. Ook dit kostte weer 10 euro per persoon, in het totaal hadden we dus 100 euro aan vervoerkosten gemaakt. De volgende keer ga ik weer lekker met mijn Jeep naar het stadion.

Op de camping was een sleutelbrug, dus we konden mooi de volgende morgen wat onderhoud doen aan de jeeps. 'sMiddags zijn we nog met de Jeeps Boekarest ingegaan om de stad te bekijken. Ook het gigantische paleis wat dictator Ceaucesku gebouwd heeft hebben we nog gezien. Daarna zijn we de stad uit gereden om een weg te gaan rijden die volgens het lonely planet boek de hoogste en de mooiste van Roemenië zou zijn. Toen we aan het begin van de weg kwamen liep het al tegen de avond en hebben we maar weer een pensionnetje gezocht.

De volgende morgen vertrokken om d pas te gaan rijden. We zagen al snel een bord dat de pas nog dicht was, maar we wilden toch proberen hoe ver we konden komen. na een prachtige rit tussen de sneeuwbergen door liep de weg uiteindelijk dood op een tunneltje wat nog vol met sneeuw lag. Toen dus maar weer omgekeerd om weer op de grote weg richting Sibiu te komen.   

We hebben nog even een binnendoor weggetje geprobeerd, het begon als asfaltweg, zelfs met een wegnummer. Maar na een paar kilometer werd de weg steeds slechter. Op een gegeven moment moest zelfs de lier er nog aan te pas komen om Herman weer op het goede spoor te krijgen. Ook dit werd ons weer te gek, zodat we toch maar weer terug gegaan zijn naar de grote weg.

Op de wegen in Roemenië kom je allerlei vervoermiddelen tegen. Van de modernste BMW's en Mercedessen tot paard en wagens en ossenkarren aan toe. Ook kom je af en toe nog een Russische GAZ Jeep tegen. Zelfs af en toe één in metallic lak gespoten, met brede banden.

Na een paar dagen rijden door Roemenie, Hongarije, Slowakije en Tsjechië, met overnachtingen in motels en pensions, kwamen we op vrijdagavond aan in Duitsland. We vonden daar zowaar een camping die open was. We konden dus op de laatste nacht van de reis toch nog een keer in onze tenten slapen. Gelukkig was het restaurant van de camping ook open, want het werd in de avond erg koud. De volgende morgen toen we wakker werden waren de tenten aan de binnen en buitenkant bevroren.

Na deze laatste nacht nog een uurtje of zes a zeven rustig aan naar huis rijden. Eerst nog een dertig kilometer binnendoor, daarna de autobahn op. Het was prachtig weer en de temperatuur liep op tot twintig graden. Ik was blij dat ik toch een paar schuifraampjes in mijn deuren gemaakt had, nu kon ik toch nog wat frisse lucht naar binnen laten waaien zonder het hele dak eraf te halen. De rit liep verder zonder problemen en files, zodat we rond zes uur weer het dorp Waarder binnenreden.

 

Over het algemeen is de proefrit geslaagd. Alleen mijn radiateur moet vervangen worden, maar dat wist ik al. De tenten bevallen prima en ze zijn goed stevig op de Jeeps bevestigd. Dat is op de slechte Roemeense wegen goed getest. Verder waren het 5000 probleemloze kilometers. een goede generale repetitie dus. Alleen de regentest hebben we nog niet gehad, want het was de hele reis prachtig weer.